Borneo en het eiland Tioman

Vanaf zaterdag 3 augustus verkennen we een paar dagen de omgeving het Kinabalu National Park, even buiten Kota Kinabalu. We verruilende de laaglandjungle voor de bergen, dus hebben we kans weer andere dieren te zien. Onze gids is hier Asnah, die een vogelaarster blijkt te zijn.

Door het missen van het vliegtuig van Air Malaysia in Sandakan vliegen we met prijsvechter Air Asia in een klein uurtje van Sandakan naar Kota Kinabalu. We zijn nu halverwege de vliegreizen en hebben al heel wat luchthavens gezien.

Als we opgestegen zijn, zien we uit het raampje voor het laatst de Kinabatanganrivier, die onder ons door het landschap meandert. Even later passeren we Mount Kinabalu die, zoals gebruikelijk is in de middag, zijn top in de wolken heeft.

In Kota Kinabalu worden we opgehaald door Asna, onze gids voor de komende dagen. Ze brengt ons naar het Horizon Hotel dat midden in het centrum is gelegen. Na het inchecken zijn we blij dat we deze upgrade hebben gedaan, want aanvankelijk zaten we in een eenvoudiger hotel. Nu hebben we een zwembad en blijken de kamers ruim en erg mooi te zijn.

We kijken uit ons kamerraam over een marktje heen in zuidelijke richting op een groene rand in het centrum van de stad.

Om half acht gaan we de stad in. Het is bij alle restaurantjes erg druk en ook bij Little Italy, waar we eigenlijk willen eten. Na enig zoeken belanden we bij de Texas Grill. Hier eten we een hamburger, pizza, nasi lemak en kip met friet. Gina is de enige die met de nasi oosters eet, maar we vinden allemaal wat we gekozen hebben erg lekker.

Na afloop lopen we nog een rondje door de stad, waarbij ik bij een kraampje nog slippers zie. Ik besluit flink af te dingen op een paar van 9,5 RM (2,35 euro, waar gaat het eigenlijk over?) en zet in op 6 RM. De jongen wil echter na veel vijven en zessen niet onder de 9 RM gaan. Ik zeg dat het akkoord is en als ik af moet rekenen gaat hij opeens weer naar 9,5 RM. Ik laat het erbij zitten en ga dus verder zonder slippers. Sytse en Caroline doen het even later beter met het afdingen door twee horloges voor de prijs van één te bemachtigen. Om half elf zijn we terug op de kamer. Ondanks dat het vandaag een reisdag was, hebben we ons prima vermaakt en nog van alles gedaan.

Op zondag 4 augustus sta ik om 06.00 uur op, want we moeten vroeg ontbijten. Asnah haalt ons om 07.30 uur op voor de reis naar het Kinabalu NP. Het omgekeerde huis waar we langsrijden, kan als atrractie best overgeslagen worden, maar wij gaan het desalniettemin bekijken. We slaan allemaal drie keer op de gong, dat brengt geluk naar men beweert.

Na anderhalf uur rijden komen we bij Pekan Nabalu, waar een kleine markt is en een uitzichtpunt waar je de Mount Kinabalu goed kan zien. Helaas is de top alweer in de wolken en is het wat heiig, maar we poseren toch voor een groepsfoto.

We krijgen een kwartiertje de tijd om wat rond te kijken wat we dan ook doen. Veel kraampjes zijn nog niet bezet, waarschijnlijk omdat het tamelijk vroeg en zondag is. De streek staat bekend om de ananas en die is dan ook volop verkrijgbaar. Wij kopen echter wat pinda 's voor onderweg.

We rijden langs de ingang van het Kinabalu NP en gaan nog zo 'n 30 kilometer verderop naar de Poring Hotsprings, waar warmwaterbronnen en een canopy walkway zijn. We gaan eerst naar de Canopy Walk. We komen een man tegen die een Blue-Headed Pitta heeft gezien, toch wel één van mijn verlangsoorten.

Asnah probeert de lokroep na te doen en we speuren de jungle af, maar helaas laat de vogel het afweten.

We doen wel een andere mooie ontdekking. Een Banded Kingfisher zit op de uitkijk op een tak vlak boven ons. Dit is een soort die voorkomt in heuvelachtig en bebost terrein. Jammer genoeg zit hij in een donker deel van het bos, dus moet ik erg overbelichten om het beestje nog enigszins zichter te krijgen.

Een lid van de bomenfamilie dipterocarpaceae of plankwortelbomen torent hoog boven ons uit en zijn bladerkroon geeft een prachtig patroon tegen de lichte lucht.

Asnah maakt nog maar weer eens een foto van ons groepje vlak voordat we de ingang van de canopy walkway betreden.

Als we bijna terug zijn op ons uitgangspunt vliegt er een Rufous-Backed Kingfisher rond bij een kleine beek. Dit erg kleine ijsvogeltje heeft prachtige kleuren en bewoont de onderlaag van de jungle, mits er maar water is te vinden.

Na afloop van de wandeling gaan Caroline en Sytse hun badkleding halen om even lekker in een warmwaterbad te gaan liggen. Ik kies ervoor dat niet te doen en de omliggende tuin te bekijken op vogelsoorten. Dat is geen slecht idee, want een klein groepje bomen aan de rand van de jungle wordt bezocht door meerdere soorten, waarvan ik eerlijk gezegd nog niet alle vogels gedetermineerd heb.

Deze vogel is wat mij betreft nog een mysterybird. Misschien een jonge Bulbul? Wie een idee heeft mag mij mailen.

Dit mooi gebouwde nest zit vlak bij de plek van de bovenstaande mysterybird. Volgens Asnah is dit het nest van een Yellow-Bellied Prinia.

Tussen de takken scharrelt een Plain Sunbird waarvan ik meerdere plaatjes kan maken, maar geheel vrij zit hij niet eenmaal.

Nogmaals de Plain Sunbird. Ook hier deels verscholen achter wat takjes.

Mysterybird nummer 2. Ook een Bulbul? Op een andere foto is een lichte gele vlek te zien op de beige borst, maar ik maak er nog geen chocola van.

Met de waarneming van deze mooi gekleurde Orange-Bellied Flowerpecker ben ik erg blij.

Nog leuker misschien is het vrouwtje Lesser Green Leafbird. Asnah, die er inmiddels bij is komen staan, is er ook erg enthousiast over. Prachtig hoe de kleuren van de vogel harmoniëren met de omgeving.

Een vrouwtje Red-Headed Tailorbird is de volgende soort die zich laat zien. Ik hoef nauwelijks van mijn plaats, want de soorten komen vanzelf voorbij. Gelukkig lijkt het vocht weer uit mijn telelens te zijn, anders had ik deze plaatjes niet kunnen maken.

De Black-Headed Bulbul, die de volgende is op het lijstje, wordt vaak verward met een Wielewaal. Hij is in ieder geval zeker zo mooi.

Op zijn rug is de Black-Headed-Bulbul nog mooier gekleurd dan op zijn borst. En het lichte blauw om zijn oog is een opvallend kenmerk.

Plotseling is zie ik een Plain Sunbird bijna helemaal vrij zitten. Alleen het puntje van zijn staart mis ik nog.

Dan zie ik een Scaly-Breasted Bulbul ver weg tussen de takken zitten. Snel een foto maken en dan is hij alweer weg. Deze soort is wijd verspreid, maar wel schaars, dus een buitenkansje om hem te kunnen vastleggen.

Dat de Lesser Green Leafbird nog een keer langs komt vind ik helemaal niet erg.

Dan wordt het tijd om op te breken, maar op het laatste moment komt een Buff-Vented Bulbul vlakbij op een tak zitten. Met een foto van deze laatste soort sluit ik mijn fotosessie af. In een kleine drie kwartier heb ik vanaf mijn ene standplaats toch een behoorlijk aantal leuke soorten kunnen zien en nog leuker, ook nog wat kunnen fotograferen.

Net voordat we de parkeerplaats bereiken zie ik nog een mooie grote eekhoorn, een Black Giant Squirrel. Asnah stelt voor om bij een lokale boer een Rafflesia te gaan bekijken. De Rafflesia is de plant met de grootste bloemen ter wereld. Omdat de bloem op particulier terrein bloeit, moeten we wel betalen om deze te kunnen zien.

We vinden het geen probleem wat geld neer te leggen en worden door een verlegen jongen naar de plek gebracht. We dalen een steile trap af, lopen langs een boerderijtje en tenslotte over een plantage, die naadloos overgaat in de jungle.

De Rafflesia bloeit slechts 7 dagen en omdat deze al voor de vierde dag bloeit is hij niet helemaal gaaf meer. Voor ons echter gaaf genoeg om een foto van te nemen.

De plant staat langs een mooie beek met helder water te groeien.

Op de terugweg komen we nog langs een rubberboom waarvan het sap wordt afgetapt om later tot natuurlijke rubber te worden verwerkt. Het verwerkingsproces vindt tegenwoordig binnen Maleisië plaats, terwijl het land vroeger alleen de ruwe grondstoffen uitvoerde. Mede doordat nu ook de verwerking in Maleisië gebeurt, is de economie gegroeid.

Voordat we naar ons hotel worden gebracht gaan we in Pekan Kundasang vlakbij Ranau bij een Chinees restaurant eten. De vier dames die daar de bediening vormen hebben erg veel lol met elkaar en staan constant te giechelen. Waarom is ons een raadsel. Met het eten is overigens niets mis, dus daar zal de pret niet over gaan. Er is maissoep, gevolgd door rijst met pittige kip in chilisaus, sweet and sour fish en broccoli met paddenstoelen en als desert watermeloen en ananas. Een heerlijke maaltijd.

Rond 15.00 uur rijden we de steile heuvel op waar het Kinabalu Herritage & Spa Resort bovenop ligt. De naam van het hotel is veel belovend, maar het een en ander is nogal gedateerd. Er is geen airco - maar dat blijkt vanwege de hoogte niet nodig, maar erger nog, er is ook geen zwembad, dus kunnen we nu niet zwemmen. Het is trouwens behoorlijk bewolkt en de temperatuur ligt maar rond de 20 graden. Dat 's even wennen. Dan maar even de omgeving van het hotel verkennen. Er is een uitkijkpunt met zicht op de Mount Kinabalu, maar die is met zijn toppen in de wolken.

De tuin achter het hotel ligt er wel mooi bij. Ik verwacht vogels te kunnen spotten, maar het waait erg hard en er is geen vogel te bekennen. De rest van de middag vermaken we ons met lezen, het bijwerken van het lijstje met vogelsoorten en met het inhalen van wat slaap, want het is toch erg vaak vroeg opstaan.

's Avonds eten we van het buffet. Misschien zijn we wat aan de late kant, want in de schalen is vaker de bodem wel dan niet te zien en sommige zaken zijn al op. We eten van alle dagen hier dan ook het minst lekker. Honger lijden we niet en vanmiddag was het wel erg lekker, dus voor een keer is het geen ramp.

De bar in de lounge is gesloten, dus als we een kaartje leggen kunnen we geen koffie bestellen. We halen dan maar een een paar blikjes in het winkeltje dat nog wel open is. Het wordt kaarten met hindernissen, want de stroom valt meerdere keren gedeeltelijk of soms helemaal uit. Dat er dan ook nog een Italiaans echtpaar aan een tafel naast ons gaat zitten roken kan er dan ook nog wel bij, hoewel het niet leuk is. We zijn er niet rauwig om dat we slechts één nacht hier verblijven. Hopelijk komen er geen apen voor bij het hotel, want het slaapkamerraam kan niet dicht en blijft op een kier staan.

Gisterenavond heeft Asnah gevraagd of ik vanochtend (maandag 5 augustus) mee ga om vogels te kijken. We spreken om 06.00 uur af, maar als ze om 06.15 uur er nog niet is maak ik maar vast een paar plaatjes van Mount Kinabalu, die nu wel bijna geheel uit de wolken is.

De zon is nog maar net op en het waait behoorlijk. Beneden me ligt het dorp op 1200 meter hoogte. De berg torent daar met 4095 m hoog bovenuit.

Asnah blijkt zich verslapen te hebben. We kijken eerst aan de zuidkant van de heuvel waarop het hotel staat, maar daar waait het zo hard dat we geen vogels spotten. Wanneer we besluiten naar de noordkant te gaan, hebben we meer geluk langs een zijweggetje dat uit de wind en in de zon ligt. Het valt niet mee om foto 's te maken, want de vegetatie is erg dicht en sommige vogels zitten ver weg. Ik schiet bewijsplaatjes van (met de klok mee) Olive-Backed Sunbird, Ashy Drongo, de endemische Chestnut-Hooded Laughing-Thrush en Ruddy Cuckoo Dove,

De Ashy Drongo is eigenlijk de enige die enigszins meewerkt. Van een endemische Chestnut-Headed Yuhina en een Green Magpie lukt het me niet eens een plaatje te maken. De voorlaatste soort was ook voor Asnah een nieuwe, die ik voor haar intikte.

Ik zie nog een fel oranje vlinder waarvan ik de naam niet weet. Ik neem een foto om thuis de naam ervan op te kunnen zoeken. Dan gaan we richting ontbijt, want het is al kwart over acht.

We vertrekken na het ontbijt, maar maken eerst nog een paar foto 's met Mount Kinabalu als achtergrond. De toppen worden alweer omfloerst met witte wolken.

We rijden in korte tijd naar de ingang van het Kinabalu Park en rijden een steile weg op richting Timpohon Gate, vanwaar de meeste klimmers Mount Kinabalu bestijgen. Asnah ziet al snel een Grey-Chinned Minivet, die net lang genoeg blijft zitten voor een foto. In de struiken zitten twee Temminck 's Babblers, die mij echter te vlug af zijn voor wat betreft het maken van een foto.

We gaan op het platform bij de Timpohon Gate op zoek naar vogels, waarbij iedereen meehelpt, dus ook Gina, Caroline en Sytse! Het is voor het eerst in de vakantie fris en ook hier waait het behoorlijk. De laaghangende bewolking zorgt ervoor dat het zicht beperkt is.

Een Little Pied Flycatcher scharrelt rond in de takken rechts van ons. Het bonte, zwart-witte vogeltje trekt zich van ons niets aan en is op jacht naar insecten.

Na een kwartiertje gaan we weer naar de auto en zien een Indigo Flycatcher in de onderlaag van de jungle op zoek naar voedsel. Het beestje heeft een prachtige blauwe kleur.

We gaan eerst naar het informatiecentrum, waar we een kwartiertje rondkijken. Best wel interessant en veel informatie over de flora en fauna van het park. Dan gaan we de botanische tuin bezoeken.

Er zijn prachtige orchideeën en tal van andere planten, zoals je mag verwachten van een botanische tuin.

Ik maak er toch ook een vogeltochtje van, daarbij geholpen door Asnah. We zien weer een Common Green Magpie, die weer niet wil meewerken, maar de endemische Bornean Treepie wil wel eventjes poseren

Op afstand zien we nog een Chestnut-Headed Laughing-Thrush en een vlinder. De Ochreaceous Bulbul is herkenbaar aan de opgeblazen veren op zijn kin in combinatie met zijn geheel bruine borst.

We sluiten het bezoek af met de gebruikelijke fotosessie met de begroeide hellingen van Mount Kinabalu op de achtergrond.

We eten in het Chinese restaurant tegenover de ingang van het park. Een beetje hetzelfde als gisteren, maar weer erg lekker. Het beste beviel de kip met het krokante korstje en de sweet and sour fish. Dan is dit deel van de vakantie bijna afgesloten. Asnah brengt ons naar het Horizon Hotel, waar we nog tijd hebben om even aan de rand van het zwembad te zitten.

We krijgen twee ruime kamers naast elkaar, vooral de masterbedroom is groot en heeft een luxe bad. We vermaken ons prima met sporten, lezen en een drankje. Als Sytse aan het einde van de middag in het bad wil gaan liggen, krijgt hij wel de kraan open, maar niet meer dicht. Dus de receptie maar gebeld. Blijkbaar vinden ze een overstroming niet zo urgent, want het duurt meerdere telefoontjes voordat er een reactie komt. Uiteindelijk is het opgelost, maar dan heeft Sytse geen zin meer in een bad.

We sluiten ons verblijf op Borneo af met een bezoek aan restaurant Little Italy, waar we de vorige maal niet terecht konden. We eten er verrukkelijk. Als we onze kamers opzoeken beseffen we dat inmiddels de rondreis en tweederde van onze vakantie erop zitten. Gelukkig hebben we nog de strandvakantie tegoed, daar gaan we morgen aan beginnen.